Warczenie to sygnał ostrzegawczy, gdy pies nie czuje się bezpiecznie. W ten sposób pies komunikuje się z otoczeniem i sygnalizuje próbę zdystansowania się od nieprzyjemnego bodźca. Pies ma prawo do sygnalizowania swoich uczuć, nawet w tak dosadny sposób jakim jest warczenie, ponieważ często jego subtelniejsze próby zakomunikowania dyskomfortu nie są zauważane lub zostały zlekceważone przez opiekuna lub otoczenie.

Skoro to „tylko” sygnał, czy można go ignorować? Nie! W żadnym wypadku! Doprowadzić to może bowiem do eskalacji problemu. Pies bez wsparcia opiekuna podejmie próbę samodzielnego radzenia sobie ze strachem lub stresem, konsekwencją czego mogą być zachowania agresywne. Nasz pies daje nam wyraźną informację, że dzieje się coś nieprzyjemnego dla niego i nie potrafi sobie  tej sytuacji poradzić. Rolą opiekuna jest wspieranie i uczenie psa, a także dbanie o jego poczucie bezpieczeństwa i komfortu. 

Zamiast więc karcić psa za warczenie, uciszać go, uniemożliwiać mu wysyłanie tak wyraźnych komunikatów bądź ignorowanie ich, zwróćmy uwagę w jakich sytuacjach pojawia się warczenie i czy poprzedzają je inne, mniej dosadne sygnały. W ten sposób w kryzysowych sytuacjach będziemy w stanie wyciągnąć psa z opresji, a następnie nauczyć go radzenia sobie z trudnymi dla niego doświadczeniami w inny sposób. Znajdzie się tu też trochę miejsca na naukę dla psiego opiekuna.

Zwiększając swoją świadomość na temat wysyłanych przez psa sygnałów uspokajających i dystansujących, opiekun nauczy się poprawnie wspierać psa i szybciej rozwiązywać problematyczne przeszkody napotkane na wspólnej drodze życia. Im lepiej potrafisz odczytywać sygnały wysyłane przez swojego pupila, tym lepiej zaczynasz go rozumieć i łatwiej wam wzajemnie uczyć się i cieszyć wspólnymi chwilami. Nie ma czasu do stracenia, jeśli zauważasz u swojego psa podobne zachowania, zacznij analizować je już teraz.